Joanna
Posty:38 | Wysłany: 2016-01-08 20:11:43
Książkę przeczytałam trochę niechcący. Stała w bibliotece na półce z nowościami i kusiła skrzyżowaniem Docdora Who z Percym Jacksonem. Do Doctora Who sporo jej brakuje - to zdecydowanie pozycja dla młodzieży z niezbyt skomplikowaną akcją i dość schematycznym zakończeniem typu: młody bohater w superspektakularny sposób ratuje sytuację ledwo uchodząc z życiem - ale przyznam, że podobała mi się znacznie bardziej niż seria (a właściwie tylko drugi tom) o synu Posejdona. Co ciekawe, z tego samego podowu, który dla wielu czytelników jest wadą. Otóż głównemu bohaterowi przy ogromnych chęciach i krystalicznym sercu na szczęście zdarza się spartaczyć sprawę i narazić innych na niebezpieczeństwo. Nie jest nudnym nieomylnym zawsze wygrywającym superbohaterem.
Niestety jeśli chodzi o styl i narrację, bywało, że miałam ochotę rzucić książką o ścianę. Miliony przypomnień kto jest kim dla kogo i w jakich okolicznościach ostatnio się pojawił wyprowadzały mnie z równowagi. No i fragmenty ex machina typu:"Wsiadł na konia i pogalopował (bo od dzieciństwa uczył się jazdy konnej i diatego jeżdził jak zawodowiec)." Tak się nie traktuje czytalnika. Na koniec: doceniam, że autor chciał przemycić informacje na temat starożytnego Rzymu, ale czy musiał to robić każąc Charliemu cytować fragmenty Wikipedii? |